Jeugdreis Roemenië

Met vreugde en dankbaarheid kijken we terug op onze diaconale jongerenreis van 13-23 juli. Met 23 mensen waren we tien dagen op pad. Elke dag maakten de jongeren een filmpje dat ’s avonds gedeeld wed in de Kleopasapp. Bijzonder om te zien hoe goed en makkelijk de jongeren dat doen. Met auto’s gingen we van de Kleopas naar vliegveld Eindhoeven. Leuk dat een aantal gemeenteleden ons kwam uitzwaaien. Na aankomst in Iasi, Roemenië werden we opgewacht door pastor Sebastian en stonden er busjes klaar om ons te brengen in Botosani. Voor iedereen was er water want het was snikheet, een hittegolf met temperaturen tot 40. Onderweg werd een gegeten bij een bekende plek, herkenbaar aan een grote gele M. In Botosani verbleven we in een groot gebouw dat buiten de vakantie dienst deed als buitenschoolse opvang. Op zondagmorgen gingen we naar de kerk. We zongen twee liederen en deelden met de gemeente waarom we gekomen waren. Om te dienen, net zoals Jezus kwam om te dienen. In deze kerk is het gebruikelijk dat alle gemeenteleden mee mogen doen met de gebeden, eerst de mannen en dan de vrouwen. Het eerste uur was vooral bijbellezen, zingen en bidden. Daarna vierden we het avondmaal. Op voorstel van de pastor zijn we toen de kerk uitgegaan omdat daarna nog een preek kwam van een uur, en wij het niet konden verstaan. ’s Middags waren we vrij. Een aantal gingen voetballen totdat een van de jongeren zijn voet verbrandde aan het hete asfalt en voorlopig niet meer kon lopen. ’s Avonds hadden we een meeting met ds Sebastian en hielden we bijbelstudie.
Op maandag en dinsdag gingen we in drie kleine groepen naar drie verschillende dorpjes/families om daar praktisch aan het werk te gaan. Bijzonder om ahw terug in de tijd te gaan. Geen stromend water (maar een waterput), geen gas, wel elektriciteit. Koken op een houtvuur… Met hulp van ingehuurde Roemeens vakmensen gingen we aan de slag. Een betonnen tuinpad aanleggen, verven, stuken, schoonmaken, de tuin doen, met de kinderen spelen. De situaties waren soms heel schrijnend. Een alleenstaande vader met vier kinderen die niet kon werken omdat hij voor zijn kinderen moest zorgen maar de zoon die wel wilde mocht niet werken omdat dat kinderarbeid was. Het was voor sommigen gezinnen ook wel lastig, om een groep vreemde mensen over de vloer te krijgen die je gaan helpen. Later hoorden we dat de gezinnen waren uitgekozen door de clubleiding van de kerk, de kinderen gingen al naar de club en zo probeerden ze als kerk iets moois te doen voor deze kwetsbare mensen. Ontroerend was dat toen we klaar waren onze bouwvakker een soort preekje ging houden, om te vertellen dat we dit uit liefde voor Jezus gedaan hadden. En hij eindigde met gebed. Zoiets kan alleen in Oost Europa denk ik dan. Omdat het zo heet was, was het niet verantwoord om ook ’s middags te werken. Daardoor hadden we extra vrije tijd. We hielden dan onze siësta. Elke avond deden we in kleine groepjes of tweetallen Bijbelstudie. Het thema was: rijk en arm in de bijbel. Daarna deden we spelletjes of vertelde Rien een spookverhaal en hadden we veel lol. Omdat het zo warm was gingen we niet vroeg naar bed.

Woensdag was een vrije dag. We zouden een klooster gaan bezoeken maar de voorkeur ging uit naar een zwembad. ’s Morgensvroeg gingen een aantal sterke jongens alvast naar het terrein waar we vakantiebijbel club zouden houden om daar dingen klaar te zetten. Omdat de zon zo brandde besloten we niet langer dan 3 uur in het zwembad te blijven, bang dat we waren om te verbranden. Achteraf bleek dit een hele goede beslissing. Op woensdagavond hielden we een voetbaltoernooi met de jongeren van de kerk. Bij het Ek had NL gewonnen en ze wilden revanche nemen. Dat lukte. We verloren glansrijk. Op die avond ontmoetten we een meisje dat tot geloof gekomen was bij de buitenschoolse opvang. Zondag hadden we haar ook in haar eentje in de kerk zien zitten. Ze genoot van de contacten met onze jongeren en er ontstond een bijzondere band. Van donderdag tm zaterdag hielden we vakantiebijbelclub een terrein van 10 voetbalvelden groot. Dit was nog niet zo lang geleden aangekocht door de kerk. Twee dagen ervoor was er een pad naartoe gemaakt. Nu voor ’t eerst werd het gebruikt om de blijde boodschap van Jezus Christus bekend te maken. Uiteindelijk is de bedoeling dat er een centrum op gebouwd wordt voor jeugd groepen en kinderkampen. Bijzonder om het allereerste begin hiervan mee te maken. Een klein aantal hielp bij het maken van het hek om het terrein heen. 200 van de 500 palen hadden we van ons budget kunnen kopen. We hopen dat de rest nog een keer bij elkaar gespaard kan worden. Sommige jongeren hielpen bij de lunch klaarmaken. Een deel verzorgde het programma, knutselen, sport en spel en het Bijbelverhaal. We vertelden de eerst dag over Jona, hoe hij bij God vandaag wegliep maar toch weer terugkwam. De boodschap was dat we altijd bij God terug mogen komen en dat dat ook het beste is. De tweede dag vertelden we de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan. De derde dag het verhaal over Zacheus die door de ontmoeting met Jezus zijn leven veranderde. Terwijl het verhaal in het Engels werd verteld, door een tolk in het Roemeens werd vertaald speelden we het ook uit. Mooi om de kwaliteiten van sommige toneelspelers te ontdekken. We leerden hen ook elke dag een lied aan. Op donderdag was er een beauty workshop voor de meisjes en gingen de jongens voetballen. Mooi om hen een stukje trots en eigenwaarde te geven. De kinderen werden door hun clubleiding uit 5 of 6 verschillende dorpjes gebracht en zo waren er tussen de 50 en 60 kinderen. Communicatie is soms lastig. Op vrijdag stonden we klaar om pannenkoeken te gaan bakken voor de kinderen toen een vrouw aankwam met 200 zelfgebakken pannenkoeken. ’s Nachts om 2.00 uur was ze uit bed gegaan om ze allemaal te bakken. Ze hoefde alleen de inkopen te doen maar had het anders begrepen….

Op vrijdagavond hadden we een prachtige avond in de tuin van pastor Sebastian. De piano werd buiten gezet, Yarno erachter, Geertje en Valentijn op de gitaar. We zongen samen met de Roemenen prachtige liederen. We maakten een kampvuur. Er hing een hele bijzondere sfeer. Harten gingen open, er werd gehuild, gebeden. Diana, de vrouw van de pastor deelde iets van haar geloof vanuit Psalm 23. Met moeite gingen we naar huis.Zat erdag zijn we uit eten gegaan. Het eten was heerlijk maar het was wel wat apart dat we in een bruiloftszaal tussen de bruiloftsgasten en het bruidspaar zaten. Op de tweede zondag bezochten we drie verschillende kerkjes, in de drie dorpen waar we gewerkt hadden. Hoe mooi om de kinderen van de VBF in de kerk te ontmoeten. Rien, Frank en ds Nico waren uitgenodigd om te preken. De mannen zaten gescheiden van de vrouwen. En alle meisjes/vrouwen moesten iets op hun hoofd, een haarband was genoeg. De groep was heel flexibel en paste zich aan aan de culturele gebruiken van daar. Op de terugweg haalden we een grote pan goulash op. De buren van het VBF veld wilden ons bedanken voor wat we gedaan hadden en hadden gekookt. Helaas zijn we er bijna allemaal ziek van geworden zodat op maandagmorgen een deel moest achterblijven in bed toen we alsnog naar het klooster gingen kijken. Het stond in Voronet, de Boekovina en is beroemd vanwege zijn beschilderde muren. Het wordt wel Sixtijnse kapel van het oost Europa genoemd. Onderweg kreeg de goulash ook de rest te pakken en elk pompstation werd een sanitaire stop. Gelukkig knapten we in de middag allemaal weer op. Na een speelparadijs bezocht te hebben gingen we weer naar huis.

Maandagavond, onze laatste avond. Opnieuw waren we uitgenodigd bij Silvio en zijn gezin/familie. Hij gaat in september theologie studeren in Boekarest om pastor te worden. Ook nu werd de piano buitengezet en zongen we samen. Helaas moesten we tijdig afscheid nemen omdat we nog een bonte avond gepland hadden. Omdat onderin het gebouw kleding van stichting Dorkas te koop was (voor een klein prijsje) konden we ons leuk verkleden en hadden we veel lol. Voor elke jongere hadden we in 11 woorden een persoonlijke boodschap.Dinsdagmorgen reisden we weer terug. Merijn en Mart Jan gingen weer met de auto, en namen veel van onze bagage mee. Terug in de kerk hebben we God gedankt voor de prachtige reis die we hebben gemaakt.